Dijital Bağımlılık Nedir?

Dijital Bağımlılık Nedir?

Dijital bağımlılığa odaklanan ve burada dijital medyanın sizi bağlamanız için kullandığı bazı teknikler ve mekanizmalar var.

Kompulsif kontrol

Sosyal ağlar, çevrimiçi alışveriş ve oyunlar gibi dijital teknolojiler, kullanıcıların geri dönmesini sağlamak için bir takım ikna edici ve motivasyon teknikleri kullanır. Bunlar arasında “kıtlık” (hızlı bir şekilde erişilebilen bir çıtçıt ya da durum var, hızlıca çevrimiçi olmanızı teşvik ediyoruz); “sosyal kanıt” (20.000 kullanıcı bir makaleyi retweetledi; böylece çevrimiçi olmanız ve okumanız gerekir); “kişiselleştirme” (haber akışınız, ilginize dayalı haberleri filtrelemek ve görüntülemek için tasarlanmıştır); ve “karşılıklılık” (ekstra puan almak için daha fazla arkadaşınızı davet edin ve arkadaşlarınız ağın bir parçası olduktan sonra sizin ya da onların ayrılmaları için çok daha zorlaşır). Teknoloji, temel insani ihtiyaçların bir aidiyet duygusu ve başkalarıyla bağlantı kurma duygusunu kullanmak için tasarlanmıştır. Bu nedenle, FoMO olarak bilinen bir kayıp korkusu, sosyal medya tasarımının birçok özelliğinin kalbinde yer almaktadır.

Sosyal medyadaki gruplar ve forumlar aktif katılımı teşvik eder. Bildirimler ve “varlık özellikleri”, kullanıcıların birbirlerinin gerçek zamanlı olarak kullanılabilirliğini ve etkinliklerini bildirmelerini sağlar, böylece bazıları zorlayıcı denetleyiciler olmaya başlar. Bu, Whatsapp gibi anlık mesajlaşma araçlarındaki “iki kenarı” içerir. Kullanıcılar mesajlarının teslim edilip edilmediğini görebilir. Bu, her bir kişi diğerine hızlı bir şekilde cevap vermek için baskı oluşturur.
Ödül ve bilgi-eğlence kavramları, hem eğlenceli hem de bilgilendirici materyaller, “bağımlılık” tasarımları için çok önemlidir. Twitter gibi akıllı telefon uygulamalarındaki “yenilemeyi çekme” mekanizmasının beklentisi saniyeler, bir slot makinesinin kolunu çekmeye ve kazanmayı beklemeye benzer. Yukarıda belirtilen özelliklerin çoğunun teknoloji dışı dünyamızda kökleri vardır. Sosyal ağ siteleri, insanlar arasında yeni ya da temel olarak farklı bir etkileşim tarzı oluşturmamıştır. Bunun yerine, bu etkileşimlerin meydana gelebileceği hızı ve kolaylığı büyük ölçüde arttırdılar, daha yüksek bir hıza ve ölçeğe götürdüler.

Bağımlılık ve farkındalık

Dijital medyayı kullanan kişiler. Bunlar, çevrimiçi profillerini düzenli olarak kontrol ettikleri zaman, dikkat, çatışma ve duygudurum modifikasyonunu içerir. Çoğu zaman insanlar, dijital cihazlarla etkileşime girme gereği duymazlar. Bağlantı kesildiyse veya istenildiği gibi etkileşimde bulunamıyorsa, çevrimiçi sosyal bağlantı kurma fırsatları eksikliğiyle meşgul olurlar. İngiltere’nin haberleşme düzenleyicisi Ofcom’a göre, 15 milyon İngiliz İnternet kullanıcısı (tüm internet kullanıcılarının yaklaşık% 34’ü) bir ‘’ dijital detoks’’ denediler. Çevrimdışı olduktan sonra, katılımcıların% 33’ü verimlilikte bir artış hissettiğini,% 27’sinin kurtuluş duygusu hissettiğini ve% 25’inin hayattan daha fazla keyif aldığını bildirdi. Ancak raporda, katılımcıların% 16’sının, kaçırılma korkusu,% 15’inin kayıp ve% 14’ünün “kesintiye uğrama” korkusu yaşadığını vurguladı. Bu rakamlar, insanların çevrimiçi olarak daha az zaman harcamak istediklerini, ancak bunun için yardıma ihtiyaç duyabileceklerini ileri sürüyor.

Şu anda, kullanıcıların çevrimiçi deneyimlerini, varlıklarını ve çevrimiçi etkileşimlerini kontrol etmelerini sağlayan araçlar çok ilkel kalmaktadır. Kullanıcıların katılımı kabul ettiklerinde siberuzun sosyal normlarına uymaları için yazılı olmayan beklentiler var gibi görünüyor. Ancak, alkol gibi bağımlılık için diğer ortamlardan farklı olarak, teknoloji kullanımını daha bilinçli ve bilinçli hale getirmede rol oynayabilir. Birisinin telefon veya sosyal ağını endişeli, kontrolsüz bir şekilde kullanıp kullanmadığını tespit etmek mümkündür. Çevrimiçi kumar oynamaya benzer şekilde, kullanıcılar isterlerse yardım alabilirler. Bu kendi kendini dışlama ve kilitleme planı olabilir. Kullanıcılar, kullanım kalıpları riski gösterdiğinde yazılımın bunları uyarmasına izin verebilir. Yasal olarak sürükleyici olan yazılım ile “sömürü-eşya” olarak görülebilen yazılım arasındaki sınır açık bir sorudur. Dijital ikna tasarımının ve eleştirel dijital okuryazarlık ile ilgili eğitimin şeffaflığı potansiyel çözümler olabilir.