Gökyüzü Neden Gündüz Mavi Geceleri Siyah?

Gece Gökyüzü Neden Siyah?

Genel olarak ışık, yansıtılmadığı, veya dağılmadığı sürece düz bir çizgide hareket eder. Güneş’ten gelen beyaz ışık, Dünya’nın atmosferine ulaşır ve her yönden gazlar (çoğunlukla azot ve oksijenden oluşur) ve havadaki partiküller tarafından dağılır. Işık moleküller ve partiküller ile etkileşime girer ve mavi ışık dağılır. Yani atmosfere baktığınızda, aslında dağınık mavi ışığa bakıyorsunuz. Ufka baktığınızda, gökyüzü açık mavi renkte kaybolur, çünkü güneş ışığı gökyüzünde düşüktür ve güneş ışığından gözünüze gelen güneş ışığından bile daha fazla bir atmosferden geçmiştir. Doğrudan Güneş’e az ya da çok baktığınızda, gördüğünüz ışık mavi ışığının çoğunu saçar, ışığı sarımsı renkte görürüz.

Güneş doğarken veya günbatımında, ışık atmosferin alçak bir açıda olmasına rağmen çok daha fazla bir atmosferden geçmektedir, bu nedenle içeri giren tek ışık kırmızıdır. Daha kısa dalga boylarına sahip ışığın renkleri dağılmıştır. Atmosferde çok fazla toz varsa, atmosferde ışığı güneşten daha kırmızı görünmesi için daha fazla parçacık vardır.

Uzayda, farklı renkleri ışıkta saçacak hava molekülleri veya toz parçacıkları yoktur, bu nedenle Güneş beyaz görünür ve ‘gökyüzü’ siyah görünür. Bu yüzden uzay istasyonundan veya mekikten gelen görüntüler daima gökyüzünü “siyah” ve Güneş’i “beyaz” olarak gösterir.

Gökyüzü neden mavi?Mavi ışık daha kolay yayılır, çünkü kırmızı ışıktan çok daha kısa bir dalga boyuna sahiptir. Diğer renkler arasında dalga boyları var. Kırmızı ışığın dalga boyu, atmosferdeki parçacıkların ve moleküllerin boyutundan önemli ölçüde daha uzundur. Bir limanda küçük bir yazı hayal edin ve uzun bir dalga boyu girecek bir okyanus kabarması: yazı yansıma yapmak için çok küçük olacak ) yansıtır. Bununla birlikte, limana gelen daha küçük bir dalga sahipse, o zaman çok daha büyük bir yansıma olacaktır. Gündoğumu / günbatımı örneğimize geri dönersek, kırmızı ışığın görünür renklerin en uzun dalga boyuna sahip olması nedeniyle,

Neden Gökyüzü Geceleri Siyah?

Bu soru aslında göründüğünden çok daha karmaşık. Heinrich Wilhelm Olbers, 1820’lerde bu soruyu önerdiği için bilinir. Sorusu Olber’in Paradoksu olarak bilinir: eğer evren sonsuz (sonsuz) ve parlak yıldızlarla doluysa, o zaman her görüş çizgisi bir yıldızın yüzeyinde bitmeli ve gökyüzü beyaz ışıkla tamamen aydınlık olmalıdır. Ama, öyle değil – gökyüzü gece karanlık, neredeyse siyah.

Cevap önemsiz değildir ve yalnızca Einstein’ın Görelilik Teorisi ve Hubble’ın evrendeki nesnelerin birbirlerinden uzaklaştığını keşfetmesiyle ortaya çıkmıştı, bilim adamları makul bir çözüm önerebildiler. Belki de evrenin her tarafına dağılmış toz ışığı engelliyordur? Bu doğru değil çünkü ışığın yolundaki herhangi bir toz sonunda ışık yayar, ısınır, ışık üretir ve gece gökyüzünü aydınlatabilir. Belki yıldızlara olan aşırı mesafeler nedeniyle ışık kayboluyor? Bu da doğru değildir, çünkü her yıldızdan bize ulaşacak ışık miktarının mesafeyle azalmasına rağmen (1 / d ^ 2 ile), her katmandaki yıldız sayısının arttığını ve mesafe etkisini etkin bir şekilde dengelediğini biliyoruz.

Modern kozmologların çoğu, karanlığı açıklamak için iki teori üzerine oturmuşlardır.

Birincisi, bir nesnenin kırmızıya kayma bize nesnelerin bizden uzaklaştığını söyleyen bir doppler benzeri etki olduğunu gösterir, alanın kendisinin genişlediğini gösterir ve böylece gözümüze ulaşan ışık miktarını azaltır.

En genel kabul görmüş teori, evrenin sonsuz yaşlanmadığıdır bir başlangıç ​​noktası vardır. Eğer evren sonsuz yaşlı olsaydı, aslında gökyüzü sonsuz aydınlık olurdu, çünkü evrendeki her noktadan gelen ışığın diğer her noktaya seyahat etmek için sonsuz miktarda bir zamanı olurdu. Ancak bu açıkça durum böyle değil. Bu yüzden evrenin sonlu yaşı, ne kadar ışık gördüğümüze ve gökyüzünün neden geceleri karanlık olduğuna karar veriyor.