İnsanlar Ateşi Ne Zaman Keşfetdi?

Ateş Nasıl Yanar?

Ateş, Dünyadaki en önemli güçlerden biridir. İnsanların ateş kullanması, bizi diğer hayvanlardan ayıran, zekanın tanımlayıcı bir özelliği olarak uzun zamandır kabul edilmiştir. İnsanların keşfinin ve zamanla kullanılmasının kesin zamanlaması, sürekli bir araştırma konusu olmuştur, ancak şu ana kadar iki soru şu ana kadar çok az ilgi çekmiştir: İnsanların ortaya çıkmasından önce Dünya’da ateş neydi? Ve insanın erken yaşta hangi yangın deneyimi yaşadı?

Yangın için üç ana parçaya ihtiyaç vardır. İlk önce, yanacak bir yakıt olmalı. İkincisi, oksijen mevcut olmalıdır – sonuçta, yanma aslında ısı ve ışık veren bir oksidasyon işlemidir. Ve üçüncü olarak, ateşin başlamasını sağlayan bir ısı veya ateşleme kaynağı olmalı. Bir kısır dünya üzerinde ateş beklemezdik; Bir yakıt kaynağı sağlayabilecek topraklarda bitki yaşamı olmalı. Ve atmosferdeki oksijen seviyesi yaklaşık% 15’e ulaşana kadar bitki örtüsü yangınları gerçekleşemez. (Bugün% 21’dir.) Bu yüzden ateşi bir battaniye ya da kum, karbon dioksiti pompala boğarız ya da oksijenle kesmek için suyla doldururuz. İnsanların ortaya çıkmasından önceki ana ateşleme kaynakları yıldırım çarpmasıydı. Fosil kayıtlarındaki ateş kanıtımız (derin zamanlar, genellikle insanlardan önceki zamanın uzun jeolojik uzamasına işaret ettiğimiz gibi) esas olarak odun kömürü oluşumuna dayanmaktadır. Bir yangın söndürüldükten sonra kalan kısmi yanmış bitki materyalidir. Yeryüzünde kaydedilen en eski yangın, yaklaşık 420 milyon yıl önce, geç Silüriyen Dönemi’nde oluşan kayalarda kömürden tespit edilmiştir. Her ne kadar bitkiler bu noktada karaya yayılmış olsalar da, atmosferik oksijenin dalgalanma seviyeleri, ilk geniş çaplı orman yangınlarının, daha sonra yaklaşık 345 milyon yıl öncesinden, Erken Karbonifer Dönemi’ne ait olduğunu gösterdi.

Atmosferdeki oksijen seviyelerinin günümüzden daha yüksek olduğu Dünya tarihi boyunca da dönemler olduğunu biliyoruz. Bu zamanlarda yangınlar daha sıcak ve daha sık olurdu. Bu yüksek ateş aralıklarından biri, dinozorların Dünya’yı yönettiği ve çiçekli bitkilerin ilk ortaya çıktığı Kretase’nin sonraki evrelerinde meydana geldi. Yeni araştırmalar, ateşli bir manzaraya iyi uyum sağlamış veya bazı çamlar, okaliptüsler ve proteazlar gibi çoğalmak için ateşe ihtiyaç duyan birçok bitkinin, ilk önce 90 milyon yıl önce bu zaman zarfında ortaya çıktığını göstermektedir. Ancak, sadece çevre üzerinde değil, aynı zamanda orada yaşayan hayvanlar üzerinde de büyük etkisi olan yaklaşık 7 milyon yıl önce Afrika savanları gibi otların ve otlakların yayılmasıydı. Bilgisayar modellemesi, savanların düzenli ateşe ihtiyaç duyduğunu veya bitki örtüsünün çalılık ve ormana dönüşebileceğini ileri sürmektedir. Bu bağlamda, savanlarda yaşayan ilk insanlar genellikle manzara üzerinde ateş görüyordu ve ilk “keşif” yangının görülmesini ve takip edilmesini içerecektir. Kötülüğün içinde kalan kömürleşmiş, ölü hayvanlar ve bitkiler toplanmış olabilir ve ateşten kaçan hayvanlar pusu kurup öldürülmüştür.