NASA’nın Uzay Teleskobu Dünya Boyutlu Dış Gezegen Tespit Etti

Uluslararası araştırmacılardan oluşan bir ekip, TRAPPIST-1b adlı uzak bir kayalık dış gezegenin sıcaklığını ölçmek için güçlü James Webb Uzay Teleskobunu kullandı. Webb’in Orta Kızılötesi Cihazı (MIRI) tarafından tespit edilen gezegenin kızılötesi ışık biçiminde ısı enerjisi yayan termal emisyonu sayesinde mümkün oldu. Sıcaklık ölçümünün sonuçları bize dış gezegenlerin atmosferi ve yaşanabilirliği hakkında yeni bilgiler veriyor. TRAPPIST-1 b, Dünya’dan yaklaşık 40 ışık yılı uzaklıkta bulunan, ultra soğuk bir kırmızı cüce yıldızın yörüngesinde dönen yedi kayalık gezegenden biridir. Gezegenlerin büyüklükleri ve kütleleri güneş sistemimizdeki iç gezegenlerle kıyaslanabilirken, yıldızlarına çok daha yakındırlar ve ondan çok daha fazla enerji alırlar.

TRAPPIST-1 b, yıldızının yörüngesinde Dünya’nın yaklaşık yüzde biri uzaklıkta döner ve Dünya’nın Güneş’ten aldığı enerji miktarının dört katını alır. Bu gezegen yaşanabilir bölge içinde olmasa da öte gezegenlerde yaşam olasılığını daha iyi anlamamıza yardımcı olması açısından hâlâ önemini koruyor. Bulgular, TRAPPIST-1 gibi küçük, aktif yıldızların yörüngesinde dönen gezegenlerin yaşam için gerekli atmosferleri sağlayıp sağlayamayacaklarını anlamamızda önemli bir adımı işaret ediyor. Ayrıca, sonuçlar Webb’in MIRI kullanarak ılıman, Dünya büyüklüğündeki öte gezegenleri karakterize etme yeteneği için iyiye işaret ediyor. TRAPPIST-1 b’nin NASA/ESA Hubble Uzay Teleskobu ile daha önceki gözlemlerine rağmen NASA’nın Spitzer Uzay Teleskobu, kabarık bir atmosfere dair hiçbir kanıt bulamadığından, gezegenin sıcaklığının yeni ölçümü, gezegenin atmosferik bileşimi hakkındaki belirsizliği azaltmaya yardımcı oldu.

Ekip, ikincil tutulma fotometrisi adı verilen bir teknik kullanarak, gezegenin 500 kelvin civarında olduğu ortaya çıkan, kabaca 230°C’lik parlak bir sıcaklığa eşdeğer olan gündüz sıcaklığını ölçebildi. İlginç bir şekilde, bu sıcaklık ölçümü de TRAPPIST-1b’nin önemli bir atmosfere sahip olmadığını gösteriyor. Webb’in ikincil bir güneş tutulması tanımlaması, başlı başına dikkate değer bir başarıdır. Yıldız, gezegenden neredeyse 1000 kat daha parlaktır, bu nedenle parlaklık farkı önemli ölçüde küçüktür. %0,1’den azdır. Ancak ekip, yalnızca yıldızın parlaklığını (ikincil tutulma sırasında) yıldız ve gezegenin toplam parlaklığından azaltarak gezegen tarafından yayılan kızılötesi ışığın miktarını kesin olarak ölçebildi.