Eski Sivri Ayakkabı Modaları Kalıntıları

14. yüzyıl, Avrupa’da çok çeşitli kumaş ve renklerde gelen çok sayıda yeni elbise ve ayakkabı stilinin gelişine tanık oldu. Bu yeni moda trendleri arasında ” poulaines ” uzun sivri uçlu, oldukça eksantrik görünümlü ortaçağ ayakkabıları vardı. Arkeolojik ve tarihi kayıtlar, bu yeni modasının İngiltere’nin ortaçağ toplumu tarafından geniş çapta benimsendiğini ve 14. yüzyılın sonlarında neredeyse her tür ayakkabının çocuklarda bile en azından hafifçe sivri uçlu olduğunu gösteriyor. Ayakkabı sivriliği sonunda o kadar aşırı hale geldi ki, 1463’te Kral Edward IV , Londra’da parmak uçlarının uzunluğunu iki inçten daha az sınırlayan bir yasa çıkardı.

Bu en yeni ayakkabı çeşidinin benimsenmesi risksiz değildi. İngiltere’deki Cambridge’den ortaçağ insan iskelet kalıntıları üzerinde yürütülen araştırmalar, ayak başparmağının halluks valgusunun yaygın olarak bunyon oldukları görülüyor. Modern klinik araştırmalar, bunyonların gelişiminin genellikle sıkı, uygun olmayan ayakkabılar giymekle bağlantılı olduğunu görerek, ortaçağ İngiltere’sinin sonlarında insanların ayakkabı modası için yüksek bir fiyat ödediğini gösteriyor.

Bunyon, ayak başparmağının küçük bir deformitesidir. Tabanında oluşan kemikli bir çıkıntı ile ayak parmağını ayaktan dışa doğru çıkar. Bunyonların bugüne kadarki en yaygın nedeni, büzücü botlar ve ayakkabılardır. günümüzün bunyonları için genellikle yüksek topuklu ayakkabılardan olmuştur. Buna göre ayakkabılar yüzyıllar önce de bunyonlara yanı ayak uçu derfomosyonlara neden oluyordu. İncelenen çalışmalarda 177 bireysel iskelet kalıntısının en az %18’inde bunyonlar vardı. Ancak iskeletleri tarihlendirildiğinde, 11. ve 13. yüzyıllar arasında sivri uçlu ayakkabı moda olmadan çok önce gömülen insanların sadece %6’sının bunyon (yani ayak uçu  derfomosyonu) olduğu görüldü.

Bununla birlikte, sivri ayakkabı modasının (14. ve 15. yüzyılda) gömülenlerin %27’si, uzun süredir devam eden halluks valgus ( Ayak şekil bozukluğu hastalığıdır.) tarafından ayakkabıların artan sivriliğinin, ortaçağ toplumunda bir bunyon vebası saldığı açık görünüyor.

Bu yazı ilginizi çekebilir.

jaguar İle Leopar Arasındaki Farklar Nelerdir?

Bir başka büyüleyici keşif, halluks valgusun toplumun tüm kesimlerinde eşit derecede yaygın olmadığıydı. Kanıtlar, bunun en yaygın olarak Augustinerinnen manastırının rahipleri öldüklerinde manastır mezarlığında bir arsa satın alabilecek durumda olan şehrin zengin sakinleri olduğunu gösteriyor.

Kasabanın yoksul sakinlerinde daha az yaygındı ve en az yakındaki kırsal çiftçi nüfusunda yaygındı. Bu, çok parası olanların ayaklarını deforme eden modaya uygun sivri uçlu ayakkabıları karşılayabileceğini, yuvarlak burunlu ayakkabı giyen veya çıplak ayakla dolaşan yoksulların ise çoğunlukla gelişen bunyonlardan korunduğunu düşündürür. Ortaçağ kayıtları, Roma’daki kilisenin, modaya uygun ayakkabılara, eldivenlere, şapkalara ve kemerlere para harcamaktan keşişler tarafından nasıl etkilenmediğini ve onlara tekrar tekrar basit giyinmelerini emrettiğini gösteriyor.

Bununla birlikte, Cambridge’deki Augustinerinnen rahiplerinin ayakları üzerinde yapılan bir çalışmada, konu taban meselelerine geldiğinde Roma’dan gelen talepleri görmezden geldiklerini gösteriyor. Hafif bir rahatsızlıktan çok, çalışmalar aynı zamanda bunyonlar olan ve 45 yaşın üzerinde olan bireylerin, düşme sonucu kemik kırılması olasılığının, aynı yaştaki diğer yetişkinlere göre önemli ölçüde daha fazla olduğunu buldu.

Bu, ayak başparmağının üst vücut stabilitesini korumadaki önemli rolü ile açıklanmaktadır. Ayak başparmağı yana doğru deviye olduğunda (bunyonların bir özelliği), yürüme sırasındaki denge ve stabilite olumsuz etkilenebilir. Bu bulgular, halluks valgusun özellikle yaşlı erişkinlerde düşmeler için bağımsız bir risk faktörü olduğunu gösteren günümüzün klinik araştırmalarıyla tutarlıdır.

Günümüzün Sivri Uçlu Ayakkabıları

Rahiplerin basit bir ibadet yaşam tarzını yansıtan giysiler giymeleri gerekirken, din adamlarının şık giysiler giymesi yaygındı. Sinek din adamları, kilise yetkilileri için öyle bir endişe kaynağıydı ki, 1215’te sivri burunlu ayakkabı giymeleri yasaklandı. Bununla birlikte, çalışma, 1281 ve 1342’de din adamlarının kıyafetleriyle ilgili daha fazla ferman çıkarıldığında kararnamenin çok az etkisi olduğunu belirtti.

Bu yazı ilginizi çekebilir.

Erkek Ve Dişi Serçeler Arasındaki Farklar Nelerdir?

Araştırmada daha fazla erkek iskeletinde bunyonlar kadınlardan daha fazla, ancak daha az kadın iskeleti bulunduğunu ve ekibin cinsiyet ayrımı olduğu sonucuna varamadığını söyledi. Ayrıca, 45 yaş üstü Halluks valgus ile ölenlerin iskeletlerinin de genellikle kırık belirtileri olduğunu gözlemlediler. Örneğin, üst uzuvlardaki kırıklar, bir kişinin öne doğru uzanmış kollar üzerinde yuvarlandığını gösterebilir.

Ancak ortaçağ keşişlerinin ayakları bir şey varsa, günümüzün sivri uçlu ayakkabılarını kullananlar ayakkabıya temkinli yaklaşmalıdır. Bunyonların ortaçağ insanlarının hareketliliği ve dengesi üzerinde olumsuz bir etkisi olduğu, düşme ve kemik kırılma riskini artırdığı görülüyor. Aynısı günümüzün sivri uçlu ayakkabı savunucuları için de geçerli olabilir.