YBÜ Ventilatörleri Nedir? Nasıl Çalışır?

Vantilatörler Nasıl Çalışır?

Ventilatör insanların nefes almasına (havalandırmasına) yardımcı olan bir makinedir. Bu makineler genellikle hastanelerde nefes almakta zorluk çeken veya kendi kendine nefes alma yeteneğini kaybeden hastalar için yaşam desteği olarak kullanılır. Mekanik ventilasyon invaziv veya noninvaziv olabilir (örn. Sıkı oturan bir harici maske kullanarak). İnvaziv modlar iç tüplerin / cihazların endotrakeal entübasyon veya trakeostomi yoluyla yerleştirilmesini gerektirir.

Vantilatörler Ne Zaman Kullanılır?

Mekanik ventilasyon tipik olarak cerrahi prosedürler gibi geçici olarak kullanılır. Bir hasta genel anestezi altında olduğunda, normal solunumu bozulabilir. Hastanın ameliyat sırasında uykuda nefes almaya devam etmesini sağlamak için bir ventilatör kullanılır.

Akciğer hastalığı veya normal nefes almayı engelleyen başka bir tıbbi durumu olan bir kişinin iyileşene kadar ventilatör kullanması gerekebilir. Bu tür bakım genellikle hastanenin yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) veya kritik bakım ünitesinde (CCU) sağlanır. Akciğer fonksiyon bozukluğu olan bir hasta kendi kendine nefes alabilse bile nefes darlığı hissedebilirler. Şiddetli nefes darlığı (dispne) çok rahatsız edici olabilir, ancak bir ventilatör hastanın dinlenmesine ve iyileşmesine izin vererek solunum sürecini hafifletebilir.

Birçok hastalık ve diğer faktörler akciğer fonksiyonunu etkileyebilir ve bir kişinin durumunu stabilize etmek için ventilatöre ihtiyaç duyabileceği noktaya kadar nefes almakta zorluk çekebilir.

Kendi kendine nefes alamayan hastalar, solunum yetmezliği veya solunum durmasına neden olan altta yatan durum (lar) için tedavi görürken ventilatörleri de kullanırlar. Bir hasta bağımsız nefes alma yeteneğini geri kazanamazsa uzun süreli ventilatör bakımı gerekebilir.

Ventilatör Bir Kişinin Nefes Almasına Nasıl Yardımcı Olur?

İnvaziv ventilatörler yavaşça normal havayı (veya hava karışımı ve ilave edilen oksijen karışımı) solunum tüpünden hastanın solunum yollarına ve akciğerlerine indirir. Mekanik ventilasyon sadece bir hastanın yeterli oksijen almasını sağlamakla kalmaz, aynı zamanda bir atık gaz olan karbondioksiti akciğerlerden uzaklaştırmaya da yardımcı olur. Kendi kendine etkili bir şekilde nefes alamayan bir kişi vücutta birikebilen ve toksik seviyelere ulaşabilen karbondioksiti tutabilir.

Ventilatörlerin sadece yaşam desteği olarak kullanıldığını anlamak önemlidir; herhangi bir tıbbi durumu tedavi etmez veya iyileştirmezler.

Entübasyon ve Trakeostomi

Solunum tüpleri iki farklı prosedür kullanılarak yerleştirilebilir. entübasyon veya trakeostomi. Entübasyon sırasında solunum tüpünün bir ucu hastanın burnundan veya ağzından sokulur ve trakeaya girene kadar boğazın içine doğru hareket eder. Bu şekilde yerleştirilen solunum tüplerine endotrakeal tüpler denir. Solunum hortumunu yerinde tutmak için bant veya endotrakeal tüp tutucu adı verilen özel bir kayış kullanılır. Endotrakeal tüpler tipik olarak bir hasta kısa bir süre ventilatörde olduğunda kullanılır.

Bir hasta daha uzun süre mekanik ventilasyon gerektirdiğinde, solunum tüpü trakeostomi adı verilen bir prosedür kullanılarak nefes borusuna yerleştirilebilir. Bir trakeostomi sırasında, bir cerrah stoma adı verilen bir delik oluşturmak için hastanın boynunda ve trakeada bir kesi yapar. Solunum tüpü daha sonra stoma yoluyla doğrudan trakeaya yerleştirilir ve boynun etrafından geçen bir kayış kullanılarak sabitlenir.

Ventilatör Nasıl Bir Şey?

Mekanik ventilasyon genellikle ağrılı değildir, ancak solunum tüpü rahatsızlığa neden olabilir ve alışmak biraz zaman alabilir. Hastalar genellikle invaziv bir ventilatördeyken ağrı, ajitasyon ve kaygıyı en aza indirmek için sakinleştirici ve / veya analjezik ilaçlar alırlar. Uyanık olan hastalar için trak tüpleri endotrakeal tüplerden daha rahat olma eğilimindedir. Ventilatörde olmak bir kişinin konuşma yeteneğini de etkileyebilir. Bazı durumlarda, trakeostomili bir hasta hala konuşabilir.

Yeme, invaziv ventilasyondan da etkilenir. Ağız yoluyla yiyecek almak yerine, bir hasta ventilatörde iken intravenöz beslenme (IV besleme veya parenteral beslenme olarak da bilinir) gerektirebilir. Uzun süreli ventilatör kullananlar için tüp besleme yaygındır. Nazogastrik (NG) beslemeyle, besleme tüpü burun içinden, yemek borusundan aşağıya ve mideye aşağı doğru sokulurken, orogastrik besleme tüpün ağızdan yerleştirilmesini içerir. Besleme tüpleri ayrıca karın içine cerrahi olarak oluşturulan bir delikten (stoma) doğrudan mide veya ince bağırsağa sıvı beslenmesi için yerleştirilebilir.

Uyanık olan hastalar için ventilatörde olmak hareketliliği ve aktiviteleri önemli ölçüde kısıtlayabilir. Uzun süreli ventilatör bakımı isteyenler, daha fazla bağımsızlık ve hareket özgürlüğü sağlayan taşınabilir bir makine kullanabilirler.

Bir solunum terapisti genellikle ventilatörün ayarlarını hastanın benzersiz ihtiyaçlarını karşılamak ve konfor seviyelerini iyileştirmek için uyarlar. Örneğin, makine dakikada belirli sayıda nefes almak üzere ayarlanabilir. Bir hasta ayrıca bir nefes başlatmak için makineyi tetikleyebilir. Belirli bir zaman aralığında bir nefes tetiklenmezse, makine nefes almanın devam etmesini sağlamak için otomatik olarak hareket edecektir. İnvaziv ventilatörde olan hastalar, doktorlar, hemşireler ve solunum terapistleri de dahil olmak üzere tıp uzmanları tarafından dikkatli bir şekilde izlenmelidir. Hastanın yeterli oksijen almasını ve fazla karbondioksiti tutmamasını sağlamak için düzenli olarak göğüs röntgenleri ve kan testleri gerekebilir. Görüntüleme ve laboratuvar sonuçları hastanın bakım ekibine ventilatör ayarlarını ve diğer tedavileri gerektiği şekilde ayarlamada rehberlik edecektir.

Dikkatli bakım, ventilatörde olmanın komplikasyonlarını tespit etmeye ve önlemeye yardımcı olacaktır. Tipik olarak, nefes almak için yardıma ihtiyacı olan hastalar zaten çok hastadır ve ek tıbbi sorunlar iyileşmelerini tehlikeye atabilir.

Ventilatörle ilişkili pnömoni

Ventilatör ilişkili pnömoni (VAP) invaziv ventilasyonun ciddi fakat yaygın bir komplikasyonudur. Bakteriler, hastanın öksürme yeteneğine de müdahale eden solunum tüpünden vücuda ve akciğerlere kolayca girebilir.

Öksürük, akciğerlerimizden ve hava yollarımızdan bakteri ve diğer salgıları temizlememizi sağlayan doğal bir mekanizmadır. Zatürree, hastanın tedavisini zorlaştırabilir, iyileşmelerini geciktirebilir ve hatta ölümle sonuçlanabilir. VAP antibiyotiklerle tedavi edilir, ancak enfeksiyon ilaca dirençli bir bakteri türünden kaynaklanıyorsa, enfeksiyonla savaşmak için çok daha güçlü antimikrobiyal ilaçlara ihtiyaç vardır.

Sinüs enfeksiyonu

Sinüs enfeksiyonu, mekanik ventilasyonun bir başka riskidir. Bu, endotrakeal tüpü olan kişilerde daha yaygındır. Sinüs enfeksiyonları da antibiyotiklerle tedavi edilir.

Ventilatörle İlişkili Akciğer Hasarı

İnvaziv ventilasyonun çeşitli yönleri, akciğerlerdeki ve çevresindeki dokulara zarar verebilir. Bu nedenle, tıp uzmanlarının ventilatördeki hastaları dikkatle izlemesi ve ayarları buna göre ayarlaması önemlidir.

Mekanik ventilasyon, havanın akciğerlerden ve akciğerler ile göğüs duvarı arasındaki plevral boşluğa sızdığı bir durum olan pnömotoraks (çökmüş akciğer olarak da bilinir) gibi yaralanmalara neden olabilir. Pnömotoraks belirtileri göğüs ağrısı, düşük oksijen seviyeleri ve nefes darlığıdır.

Ventilatör kullanmak ayrıca derin ven trombozu (DVT), pulmoner emboli (PE) ve cilt bozulması gibi trombotik olay riskini artırır. Bu komplikasyonlar, önceden var olan belirli tıbbi durumları olan ve / veya yatak veya tekerlekli sandalye gibi uzun süre tek bir pozisyonda kalan hastalarda daha sık görülür. Ventilatörler genellikle son çare olarak kullanılan hayat kurtarıcı araçlardır. Mekanik ventilasyon ile ilişkili ciddi riskler olduğundan, tıp uzmanları ventilatör kullanımını mümkün olan en kısa sürede kesmeye çalışırlar. Süreç, hastanın ventilatörden daha az destek alarak veya hiç destek almadan nefes almaya çalıştığı spontan solunum çalışmalarını içerir. Nefes alma denemeleri kişinin bakım ekibinin gözetiminde yapılır. Bir hasta kendi kendine nefes alabildiğinde, mekanik ventilasyon durdurulacaktır. Bununla birlikte, bazı hastalar asla bağımsız nefes alma yeteneğini geri kazanmaz ve uzun süreli ventilasyon bakımı gerektirmez.