Depresif Çocukları Tedavi Etmek

Depresif Çocukları Tedavi Etmek

Geçen yüzyılda, Sigmund Freud, psikanalizi depresyon tedavisi olarak tanıtırken bazı şeyleri biraz geliştirdi. Sonra işler daha da kötüleşti. 1950’li ve 60’lı yıllarda depresyon bazen lobotomiyle (beynin bir kısmının çıkarılmasıyla) ve elektrokonvülsif terapiyle (çok güçlü bir elektrik şoku, hastada bir nöbet başlatır ) tedavi edildi. İkinci teknik hala bazı tedaviye dirençli depresyon vakaları için kullanılıyor. Bu terapilere baktığınız zaman, kendinizi biraz şoke hissedebilirsiniz.

Bugün işler daha bilimsel görünüyor. Şimdi bilişsel davranışçı terapi ve antidepresan ilaçlar gibi psikolojik terapilerimiz var. Bunlar lobotomiler ve dayaklardan çok daha iyi. En gelişmiş ülkelerdeki on kişiden biri için ilaçlar reçete edilir ve genç depresif insanlar için reçete oranları ABD ve İngiltere’de tırmanmaktadır. Uyuşturucuya yakalanan birçok insanın şiddetli depresyonu yok ve ilaçlar plasebodan daha iyi çalışıyorlar. hafif veya orta derecede depresyon için .Depresyonun sıfırdan (depresif olmayan) 52’ye (en şiddetli depresyona) oranını düşüren standart bir depresyon ölçeğinde, ilaçlar yetişkinlerde plaseboya kıyasla ortalama iki puan ortalamada iyileşir. Yani, eğer biraz endişe ederseniz, biraz endişeliydiniz ve uyuşturucudan sonra biraz endişeliyseniz, biraz daha az endişelenirsiniz ve biraz daha az cimri olursunuz – neredeyse toprak parçalanıyor. Ve çocuklar ve gençler için etkileri daha da küçüktür.

Endişe verici olarak, ilaçlar genellikle genç insanlar için kanıta dayalı bir şekilde reçete edilmemektedir. Birleşik Krallık’taki yönergeler, antidepresanların sadece çocuk ve ergen ruh sağlığı hizmetleri (CAMHS) kapsamında reçetelenmesi gerektiğini belirtse de, çoğu doktor bu kişileri reçete etmektedir. Bu, çocukların gereksiz zararlardan kaçınmak için gerekli gözetimi almasının mümkün olmadığı anlamına gelir. Ve zararlar ciddi olabilir.

Önemli yan etkiler

Denemeler, antidepresan ilaçların gençlerde plaseboya kıyasla intihar riskini artırdığını göstermektedir. Diğer yan etkiler mide bulantısı, cinsel işlev bozukluğu ve uyku halidir. Sınırlı yararları ve ciddi yan etkileri nedeniyle, genç insanlar için antidepresan reçeteleri neden bu kadar arttı? Bu soruya henüz iyi bir cevabımız yok. Ekranlarda çok fazla zaman harcayan gençlerin neden olduğu artan yalnızlık, tedavi edilmesi gereken daha fazla depresyona neden olabilir. Diğer bir olasılık da, psikososyal hizmetlere, gençleri depresif insanlara yardım etme zorluğuna bırakan, ancak onları ruh sağlığı hizmetlerine gönderme seçeneğine sahip olmayan, zihinsel sağlık hizmetlerine yapılan kesintinin kesilmesidir. Antidepresan reçetelerinin neden anlayana kadar, daha güvenli seçenekler kullanmıyoruz? Denemeler, egzersizin çoğu depresyon için ilaçtan daha iyi ya da daha iyi olduğunu göstermektedir. Ve egzersizin yan etkileri, düşük kardiyovasküler hastalık ve erkeklerde ve kadınlarda daha yüksek cinsel dürtü gibi iyi şeylerdir.

Başka bir güvenli seçenek yüz yüze sosyalleşmedir. Yüz binlerce insanla yapılan çalışmalar, arkadaş, aile ve sosyal gruplarla iletişimin daha az depresyon ile ilişkili olduğunu göstermektedir. (Bu, sosyal medya yoluyla iletişimi içermez, ki bu da depresyon riskini artırır.) Ve yakın ilişkiyi sürdürmenin bir yan etkisi, ortalama beş yıl daha uzun süre yaşayacağınızdır. Bu yüzden sağduyu: Bir ekrana çok fazla bakmanın en doğru yolu, intihar riskini artıran bir hap değil, tercihen bir arkadaşla egzersiz yapmaktır.

Bundan 50 yıl sonra, hafif depresyonlu genç insanlar için antidepresanların, reçetelere, lobotomilere ve kokaine baktığımız gibi, yaygın olarak reçete edilmesine mi bakacağız? Benim tahminim “evet”. Ancak, arkadaşlarla egzersiz yapmanın ve takılmanın hiç bir zaman negatif bir ışıkta görülmeyeceğinden şüpheliyim, bu yüzden bir dahaki sefere kendinizi düşük hissediyorsunuz, neden denemediniz.