Gitardan Nasıl Ses Çıkar?

Gitar Nasıl Çalışır?

İleri doğru hareket ettiğinde yanındaki havayı sıkıştırarak basıncını yükseltir. Bu havanın bir kısmı, bir sonraki hava katmanını sıkıştırarak dışarıya doğru akar. Havadaki rahatsızlık, yolculuk eden bir ses dalgası olarak yayılır. Sonuçta bu ses dalgası kulak zarınızda çok küçük bir titreşime neden olur ama bu başka bir hikaye.

Ses kaynağına yakın havanın herhangi bir noktasında moleküller ileri geri hareket eder ve hava basıncı çok küçük miktarlarda yukarı ve aşağı değişir. Saniyedeki titreşim sayısı, saniyedeki döngü veya Hertz (Hz) olarak ölçülen frekans olarak adlandırılır. Bir notanın perdesi neredeyse tamamen frekans tarafından belirlenir: yüksek perde için yüksek frekans ve alçak için alçak. Örneğin, saniyede 110 titreşim (110 Hz), bir gitardaki A telinin titreşim frekansıdır. Bunun üzerindeki A (G telindeki ikinci perde) 220 Hz’dir.

Bir sonraki A (üst E dizisindeki 5. perde) 440 Hz, orkestra ayarı A’dır. (Gitar A teli normalde bas nota anahtarının altında yazılan A’yı çalar. Ancak gitar müziğinde normalde bir oktav daha yüksek yazılır.) Yaklaşık 15 Hz’den 20 kHz’ye (1 kHz = 1000 Hz) kadar sesler duyabiliyoru.). Standart gitardaki en düşük not yaklaşık 83 Hz’de E’dir, ancak bir bas gitar 41 Hz’e kadar çalabilir. Orjinary gitar, 1 kHz’in üzerindeki temel frekanslarda notalar çalabilir. İnsan kulakları en çok 1 ile 4 kHz arasındaki seslere duyarlıdır orta C’nin yaklaşık iki ila dört oktav üzerindedir.Gitar notalarının temel frekansı genellikle bu aralığa girmese de, enstrüman bu aralıkta, notalarının çoğunun yüksek harmoniklerinde akustik güç çıkarır. (Harmoniklere giriş için bkz.İpler ve duran dalgalar. Notaları frekanslarla ilişkilendirmek için Notlar ve frekanslar’a bakın.)

Teller

Titreşen bir telin eğimi dört şeye bağlıdır. İpin kütlesi: daha büyük teller daha yavaş titreşir. Çelik telli gitarlarda teller yüksekten alçağa doğru kalınlaşır. Klasik gitarlarda boyut değişikliği yoğunluktaki bir değişiklikle karmaşıklaşır: düşük yoğunluklu naylon teller E’den B’ye ve G’ye kadar kalınlaşır; daha sonra yüksek yoğunluklu tel sargılı naylon ipler D’den A’ya E’ye kadar kalınlaşır.

Frekans, ayar mandalları kullanılarak dizideki gerginliği değiştirerek de değiştirilebilir: daha sıkı, daha yüksek perde verir. Ayarladığınızda yaptığınız şey budur. Frekans aynı zamanda serbestçe titreşebilen ipin uzunluğuna da bağlıdır. Oynarken, ipi sol elinizin parmağıyla parmak tahtasına sıkıca tutarak bunu değiştirirsiniz. İpin kısaltılması (daha yüksek bir perdede durdurulması) daha yüksek perde sağlar.

Son olarak, başlı başına ilginç bir konu olan titreşim modu var. Teller ve harmonikler hakkında daha fazla bilgi için bkz. Teller ve duran dalgalar.

Tellerin kendileri neredeyse hiç ses çıkarmaz: incedirler ve fazla rahatsızlık vermeden havada kolayca kayarlar ve bir ses dalgası havayı rahatsız eder. Amplifikatör olmadan çalınan bir elektro gitar çok az gürültü çıkarır ve bir akustik gitar, köprüsünün ve gövdesinin titreşimleri olmadan çok daha sessiz olur. Akustik gitarda telin titreşimi köprü ve eyer aracılığıyla gitarın üst plaka gövdesine aktarılır.

Vücut

Gövde, köprünün titreşimini etrafındaki havanın titreşimine aktarmaya hizmet eder. Bunun için nispeten geniş bir yüzey alanına ihtiyaç duyar, böylece makul miktarda havayı ileri ve geri itebilir. Üst plaka, nispeten kolay bir şekilde yukarı ve aşağı titreyebilecek şekilde yapılmıştır. Genellikle ladin veya yaklaşık 2,5 mm kalınlığında hafif, yaylı bir ağaçtan yapılır. Plakanın iç tarafında bir dizi tel vardır. Bunlar plakayı güçlendirir. Selenin dönmesine neden olan tellerin hareketine rağmen plakayı düz tutmak önemli bir işlevdir. Diş telleri ayrıca üst plakanın titreşme şeklini de etkiler. Üst plakadaki ve gövdedeki titreşimler hakkında daha fazla bilgi için aşağıdaki bağlantılara bakın. Arka plaka, kısmen oyuncunun vücuduna doğru tutulduğu için çoğu frekans için akustik olarak çok daha az önemlidir. Gitarın kenarları yüzeylerine dik yönde çok fazla titremediğinden çok fazla ses yaymaz.

İçerideki hava

Gövde içindeki hava, özellikle enstrümandaki düşük aralık için oldukça önemlidir. Tepeden üflediğinizde bir şişedeki hava gibi biraz titreyebilir. Aslında, kulağınızı ses deliğine yakın tutarken F # 2 ile A2 arasında bir yerde (gitara bağlıdır) bir nota söylerseniz, vücuttaki havanın rezonansa girdiğini duyarsınız. Buna Helmholtz rezonansı denir ve aşağıda tanıtılmıştır. Bu rezonansın etkisini duymanın başka bir yolu, açık A telini çalmak ve ses çalarken, ses deliği boyunca bir karton veya kağıt parçası ileri geri hareket ettirmektir.

Bu, rezonansı durdurur (veya daha düşük bir frekansa kaydırır) ve deliği kapattığınızda bas tepkisinin kaybını fark edeceksiniz. İçerideki hava da üst plakanın en düşük rezonansına etkili bir şekilde bağlanır. Birlikte, ana hava rezonansının yaklaşık bir oktav üzerinde güçlü bir rezonans verirler. Hava aynı zamanda üst ve arka plakaların hareketini bir dereceye kadar birleştirir.

Bir gitarın Helmholtz rezonansı, vücut içindeki havanın yaylılığıyla hareket eden ses deliğindeki havanın salınımından kaynaklanır. Herkesin bir şişenin üstünden uçtuğunu ve sonuçların şaşırtıcı derecede düşük perdeli notanın tadını çıkardığını umuyorum. Bu en düşük gitar rezonansı benzerdir. Hava esnektir: Sıkıştırdığınızda basıncı artar. Ses deliğinde bir hava ‘topağı’ düşünün. Bu, vücuda küçük bir mesafe girerse, iç havayı sıkıştırır.

Bu basınç şimdi havanın ‘yumruğunu’ dışarı atıyor, ancak orijinal konumuna geldiğinde, momentumu onu vücudun dışına kısa bir mesafeye götürüyor. Bu, vücudun içindeki havayı seyreltir ve daha sonra havanın “yumru” unu tekrar içeri çeker. Böylece, bir yay üzerindeki bir kütle gibi titreşebilir. Pratikte, sadece vücuttaki havanın sıkışması değil, aynı zamanda daha yüksek basıncı oluşturan vücudun kendisinin gerilmesidir. Bu, kantitatif olarak analiz edilir.