Göraland’a Eriyen Buz Nereye Gidiyor?

Göraland’a Eriyen Buz Nereye Gidiyor?

2015 yılında iki New York Times gazeteci benzersiz bir deney yürüten Grönland’daki bir araştırma grubuna katılarak buzun üstündeki eriyen akıntının nehir yatağıni ölçtüler.
Şimdi, bilim adamları bu çalışmanın sonuçlarını yayınladılar. Bir ana bulgu – çok fazla eriyen su hemen buz tabakasından akmıyor ve önceden tahmin edildiği gibi okyanusa doğru akıyor – iklim değişikliğinin başlıca etkilerinden biri olan deniz seviyesi yükselişine etkileri olabilir.
Bilim adamları, eriyen suyun bir kısmının buz tabakasının dibine akması yerine gözenekli buz içinde kaldıkları görülüyor.
“Bu, deniz seviyesindeki projeksiyonları çok yüksek hale getirebilecek önemli bir süreç olduğuna makul” diye ekledi.

Kabaca 650.000 mil kare olan bu buz tabakası hakkında hala bilinmeyen pek çok şey var. Teksas’ın iki katından daha fazladır. İki mil kalınlığındaki tabaka, eğer tamamen eriyerek , dünyadaki okyanusları 24 feet yükseltebilecek kadar buz içeriyor. Buzun nasıl eridiği – yüzey üzerinde ısınarak yarısı veya daha fazlası – geri kalanı, buzdağı olarak eridiği veya buzağı olduğu buz tabakasının denize doğru hareketi – denizlerin ne kadar hızlı yükseldiğini etkileyebilir.

Grönland şu anda yıllık ortalama 260 milyar ton buz kaybediyor. bu oranda, yüzyılın sonuna kadar deniz seviyesinin yükselmesine yaklaşık iki inç katkıda bulunacaktır. Bu buz kaybı, uyduların yerçekimi ölçümleriyle tahmin edilmekle birlikte, yüzey akışını tahmin etmek için fiziksel süreçleri taklit eden bilgisayar modelleri kullanılır. Arazi çalışması, eriyen suyun akışıyla ilgili verileri on-the-ground veri sağlayarak geliştirmeye yönelikti.

Çalışma, soğutma suyunu çevreleyen bir su toplama alanından – bu durumda yaklaşık 24 mil kare buz tabakasından – bir buzul içine, buz tabakasının tabanına sızan bir delikten süzen buzulluğa yakın bir nehrin yakınında kamp kurma girişiminde bulundu. Araştırmacılar akışı ölçmek için akustik sinyaller kullanan ve nehir havzasını tam olarak hesaplamak için uydu ve drone görüntüleri kullanılan bir cıhazı bir nehirde izlemeye aldılar.

72 saat zarfında toplanan verileri, mevcut modellerin, akış miktarını yüzde 20 ile yaklaşık yüzde 60 oranında fazla ölçtüğünü gösterdi. Modeller yanlış mıydı? Yoksa onlar toplam erime miktarı hakkında haklı mıydı, ancak suyun bir kısmı tükenmiyor muydu?

Smith ilk görüşlerini modelcilere gönderdiğinde “inanamadıklarını” söylediler. Doktor Smith ve arkadaşları, aylarca ileri geri döndükten sonra model tahminlerinin doğru olduğunu ancak bazı şeylerin var olduğunu belirttiler yoksa eriyen suyun bazılarıyla uğraşmak. “Neyin eksik olduğunu”, “şu anda modeller tarafından düşünülmeyen, buzdaki su tutma özelliği olan fiziksel bir süreçmidir” dedi.
Smith, buz tabakasına çarpan güneş ışığı yüzeyini eritir, ancak ışığın bir kısmı buzun derinliklerine ulaşır ve bazılarının orada erimesine neden olur. Buz, çürümüş, gözenekli bir doku geliştiriyor – ve bulgular, eriyen suyun bir kısmını tutabileceğini gösteriyor.

Buz tabakasında daha fazla çalışmak, buzda ne kadar su kaldığını doğrudan ölçmeye çalışacaktır. Koşullar, büyük buzul kapağı üzerinde büyük oranda değişebileceğinden, daha fazla doğrudan akış ölçümleri de gereklidir.

Fakat yüzey akışı yalnızca öğrenilmesi gereken çok şey var. Eriyen suyun ulaştığı buzun dibinde olanı, büyük oranda modelleme yoluyla anlaşılır ve bu işlemler, buz tabakasının ne kadar hızlı hareket ettiğini ve dolayısıyla okyanusa ne kadar buz atacağını etkiler.
Bilim adamlarının okuduğu diğer yönler arasında biyoalbedo yer alır; buzda mikroorganizmaların büyümesi yüzeyi nasıl karartabilir ve ne kadar hızlı eridiğini etkiler.

Ajansın kutup bölgelerini araştırmaya yönelik çabalarını yönlendiren NASA’daki bir program bilim adamı Thomas P.Wagner, Dr. Smith’in yaptığı araştırmalar ve daha büyük Antarktika buz tabakası üzerine yapılan araştırmaların, iklim değişikliğinin dünyayı nasıl etkileyeceğini anlamada kritik öneme sahip olduğunu söyledi.