Hikayeler Anlatmak Bizi Nasıl İnsan Yapar.

Hikayeler Anlatmak Bizi Nasıl İnsan Yapar

Londra Üniversitesi Koleji antropolog Daniel Smith tarafından yönetilen araştırmacılar, Tayland, Malezya, Afrika ve diğer yerlerdeki yedi farklı avcı kültürünün anlattığı 89 farklı öyküden oluşan bir literatür araştırması yaparak çalışmalarına başladı. Bütün masallar sosyal işbirliği, empati ve adalet ve birçok öğretilen cinsel eşitlik hakkında dersler aldı. Araştırmacılar daha sonra özellikle 1.250 kişi ile iki topluluğa odaklanarak Agta’ya dikkat çektiler ve hikaye anlatımının gücünü ve amacını belirlemek için bir dizi deney gerçekleştirdiler. İlk denemede, araştırmacılar, iki toplumdaki 18 köyde 297 kişiden, gruplarındaki en iyi öykü anlatıcılarına oy vermelerini istedi. İsimlerini verebilecekleri kişi sayısı üzerinde bir sınır yoktu. Kampların her birindeki oylar, daha yüksek ve daha iyi öykü anlatıcıları olan bir kampın göstergesi olarak alınan toplam puanların daha yüksek olmasıyla birlikte, tarandı.

Aynı kamplarda farklı bir 290 kişinin daha sonra, her biri yaklaşık sekiz buçuk kilo pirinç karşılığında değiştirilebilen 12 jetona kadar verilmiş bir kaynak tahsisi oyunu oynamaları istendi. Araştırmacıların gizlice seçtiği kampın diğer 12 sakininden herhangi birine ya da hepsine istedikleri kadar bağışta bulunabileceklerini ya da istedikleri kadar verebileceklerini söylediler. Tüm dersler kararlarını yalnızca araştırmacıların huzurunda özel olarak yaptılar. (Deneyin sonunda bütün pirinçler, deneklerin yaptıkları seçimlere göre bütün köylülere dağıtıldı.)

Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, denekler pirinç simgelerinin ortalama% 62.6’sını kendileri için tutuyordu. Ama gerçek toplam kamptan kampa değişti, oyunda verilen pirinci miktarındaki% 2.2’lik artışla ilişkili herhangi bir topluluktaki iyi hikaye anlatıcılarının sayısındaki her% 1’lik avantaj. Bir köydeki daha iyi hikaye anlatıcıları, başka bir deyişle, daha cömert insanlardı. İkinci denemede, aynı 18 kamptaki 291 kişinin, yaşamaktan memnun olacakları kendi toplumlarında en fazla beş kişiyi adlandırmaları istendi. Adı geçen 857 kişiden, önceki deneyde iyi hikaye anlatıcısı olarak atanmış olanların neredeyse iki kat daha fazla seçilmeleri mümkün değildi. Dikkat çekici bir şekilde, avcılar, balık avlama ve yiyecek arama konusunda eşit derecede iyi şöhrete sahip olan insanlar üzerinde seçkinler seçilmiştir. Bu, en azından insanın bazen iyi bir yemek yerken özellikle iyi bir hikayeyi duymaktan ödün verebileceğini öne sürmektedir.

Tabi ki, hiçbir şey, doğal seleksiyonları tıpkı bir kişinin sahip olduğu bebeklerin sayısı gibi yakalar ve hikaye ve bilişsel işlemeye bir girdi gerektiriyor” diye yazıyorlar. Fakat böyle bir çabayı sarf etmenin faydası büyüktür: Araştırmacılar 18 yaşın altındaki aile gruplarına baktıklarında. kamplarda, yetenekli öykü sahiplerinin ortalama olarak, diğer insanlardan daha fazla 53 çocuk yaşadığını keşfettiler. Bunun bir nedeni açıktır: Eğer popüler iseniz – ve hikaye anlatıcılarınız – bir ortağa sahip olmanız daha olasıdır.

Diğer bir potansiyel açıklama ise, toplumun geri kalanının hikayecinin ailesine olumlu bakmaya ve çocuk bakımı biçiminde gerektiğinde yardım sağlamaya, hasta bir aile üyesine bakmaya, hatta gerektiğinde mali veya maddi destek sunmaya eğilimli olmasıdır. Önemli olan, kaynak paylaşım oyununda, pirinç alıcısı gibi görünen hikayecilerdi. Gerçek dünyada, bu topluluk desteğinin tümü, hikaye anlatan çocukların çocuklarına küçük ama gerçek bir hayatta kalma hakkı veriyor. Araştırmacılar, bir çalışmanın hiçbir şekilde kesin olmadığını ve daha fazla çalışmanın yapılması gerektiğini kabul eder. Bu özellikle, uzun öykü ve nesiller boyunca iyi öykü anlatma öyküsü olmayan ve olmayan kampların bileşiminin ve refahının izlendiği uzunlamasına çalışmalar içerecektir. Tabii ki, bu nesiller boyunca, çok daha fazla Agta çocukları daha öğretici öyküleri duymaya devam edecekler: güneş ve ay – bir erkek ve bir kadın – savaşta bir çekişme için mücadele eden ve günü ve geceyi paylaşmak için işbirliği yapmak; Bir dev öldürmek için bir kahraman oldu maymun, ama bilge ve alçakgönüllülükle tutulan tüm maymunlar – hatta onu – hala kartal korkusu gerekir. Tüm hikayeler sadece inanmak olacak – ve hepsi de bundan çok daha fazlası olacak.