Kiribati’nin En Büyük Endüstrileri Nelerdir?

Kiribati Hangi Ülkeye Aittir.

Kiribati, Mikronezya’da 811 km 2’lik bir alanı kapsayan ve tahmini nüfusu 110.136 olan bağımsız bir devlettir. Nüfusun yarısından fazlası Tarawa Atolü’nde yaşıyor olmasına rağmen, eyalet 32 ​​atol ve resif adasından oluşmaktadır. İlk olarak Mikronezya nüfusunun yaşadığı Kiribati daha sonra İngiltere tarafından sömürgeleştirildi ve sonunda 1979’da bağımsızlık kazandı. Tarawa, Kiribati’nin başkenti ve en kalabalık kısmıdır. Ada ülkesinde 2011 yılında satın alma gücü paritesine (PPP) dayalı gayrisafi yurtiçi hasıla (GSYİH) 599 milyon dolar, kişi başına GSYİH 5,700 dolar ve GSYİH büyüme oranı% 1,8 olmuştur.

Tarım, Kiribati’de balıkçılık ve ormancılıkla birlikte, 2010 yılında ada ülkesinin GSYİH’sının yaklaşık% 26’sını oluşturan en önemli endüstrilerden biridir. Kiribati’de yetiştirilen bazı ürünler arasında kopra, tatlı patates, ekmek meyvesi, taro, muz, papaya ve vida çamı. Hükümet ülkenin en büyük tarım şirketine sahiptir ve önde gelen tarımsal ihracat olan ve tüm ihracat gelirlerinin yaklaşık üçte ikisini oluşturan kopra üretmektedir.

Aslında, 2010 yılında ülke yaklaşık 3.500 ton kopra üretti ve bu değer 11.5 milyon $ ‘dır ve esas olarak daha fazla işlem için Bangladeş’e ihraç edilmektedir. Kiribati’nin işgücünün büyük bir kısmı geçimlik tarımla uğraşmaktadır ve toprak dünyanın en kısırlarından bazıları olarak kabul edildiğinden, tarımsal büyüme toprağın kötü koşullarıyla sınırlıdır. sığ ve esas olarak alkalidir.

Kiribati’deki en yaygın hayvancılık, atollerin ve adaların küçük boyutu göz önüne alındığında, öncelikle bir geçim sistemi altında yetiştirilen sığırlar, tavuklar ve domuzlardır. 2009 yılında Kiribati’deki ekilebilir arazi, ülkenin toplam arazi alanının yaklaşık% 42’sini oluşturmuştur. atollerin ve adaların küçük boyutu göz önüne alındığında, öncelikle geçim sistemi altında yetiştirilmektedir. 2009 yılında Kiribati’deki ekilebilir arazi, ülkenin toplam arazi alanının yaklaşık% 42’sini oluşturmuştur. atollerin ve adaların küçük boyutu göz önüne alındığında, öncelikle geçim sistemi altında yetiştirilmektedir. 2009 yılında Kiribati’deki ekilebilir arazi, ülkenin toplam arazi alanının yaklaşık% 42’sini oluşturmuştur.

Kiribati’nin halihazırda atolleri veya resif adalarında maden yatağı olmamasına rağmen, hükümet son zamanlarda daha geniş özel ekonomik bölgesi (EEZ) içindeki suları mineraller için araştırmaya başladı. Hükümete göre, Kiribati’yi çevreleyen okyanus tabanlarında manganez ve kobalt izleri bulundu ve şimdi kaynaktan yararlanmanın uygulanabilirliğini belirleyen çalışmalar var. Mümkünse, maden kaynaklarının şu anda sınırlı kaynaklar nedeniyle baskı altında olan ülke ekonomisinin büyümesine önemli ölçüde katkıda bulunması beklenmektedir. Tarihsel olarak, fosfat madenciliği Kiribati ekonomisinin önemli bir parçasıydı ve kaynak 1979’da tükenene kadar çıkarıldı. Ülke ayrıca, esas olarak Noel Adası’nda, Bu, tuz havuzlarının sığ havuzlardan kazılması ve güneşte kurumaya bırakılması için temel bir işlem kullanır. Kiribati’den gelen tuz denizaşırı ülkelere ihraç edilmekte ve Japonya ana ihracat pazarı olarak hizmet vermektedir.

Kiribati’deki balıkçılık, 2008 yılında ülkenin GSYİH’sının yaklaşık% 9’unu oluşturan temel ekonomik faaliyetlerden biridir. 33 atol ve ada için dünyanın en büyük adalarından biridir. Kiribati, GSYİH’sının yaklaşık% 40’ını, avlanma büyüklüğüne bağlı ve yıldan yıla önemli ölçüde değişen balıkçılık lisansı satışından almaktadır. Ülkenin ayrıca nispeten yeni olan ancak yerli balık ihracatının% 80’ine katkıda bulunan bir akvaryum balık endüstrisi var. Kiribati’deki balık türlerinden bazıları arasında kızböcekleri, kelebek balıkları, cerrahlar ve melek balıkları bulunur ve önde gelen ihracat pazarı ABD’dir. Diğer önemli türler arasında deniz hıyarı, istiridye, gemi kabuğu, dev istiridye, karides, ve ıstakoz. Bununla birlikte, bu kaynaklar ticari sömürü için yeterince büyük miktarlarda mevcut değildir, bunun yerine genellikle geleneksel kanolarda geçimlik ve küçük ölçekli balıkçılıkla yakalanmaktadır. Kiribati’deki hemen hemen tüm topluluklar balıkçılığı ekonomik bir faaliyet olarak uyguluyor ve tüm balıkçılık tatlı sudan ziyade okyanusta gerçekleşiyor.

Kiribati’de turizm önemli bir ekonomik faaliyettir ve ülkenin GSYİH’sına önemli ölçüde katkıda bulunmaktadır. Turizm endüstrisi, Kiribati’nin toplam işgücünün% 17’sine eşdeğer 5.000’den fazla iş yaratıyor. Aslında ülke turizmde istihdam edilen işgücünün en yüksek oranı açısından dünyada 31. sıradadır. Dünya Seyahat ve Turizm Konseyi’ne göre, Kiribati turizm endüstrisi GSYİH’nın yaklaşık% 19,5’ine, küresel ortalama% 14’e kıyasla katkıda bulundu. Kiribati kendisini uzak bir destinasyon olarak ve ticari ve küresel turizm endüstrisine alternatif olarak pazarlamaktadır.

Ayrıca, ülkenin sayısız lagünleri, beyaz kumlu plajları ve güzel manzarası, dünyanın dört bir yanından gelen turistleri çekmeye yardımcı olur. Kiribati adaları, eğlence amaçlı balıkçılık, kuş gözlemciliği ve sörf için popülerdir. 2009 yılında imalat, Kiribati’nin GSYİH’sının yaklaşık% 6,2’sini oluşturdu. Bununla birlikte, ülkenin çok az doğal kaynağı vardır ve bu nedenle imalat endüstrisi nispeten küçüktür, ancak balık işleme, geleneksel el sanatları ve yerel tüketim için küçük mallardan oluşmaktadır. Kiribati, 2010 yılında, başta copra (% 62), deniz yosunu, hindistancevizi ve balıktan oluşan 7.1 milyon dolar değerinde ürün ihraç etti. Devlete ait imalat şirketleri bölgesel pazarda önemli bir rol oynamaktadır, ancak dünya pazarında küçük çaplıdır. Kiribati’nin üretiminin büyümesi üzerindeki en büyük kısıtlamalar kalifiye işgücü eksikliği, uluslararası pazarlardan tecrit ve zayıf altyapıdır.

Kiribati, iklim değişikliği de dahil olmak üzere birçok zorlukla karşı karşıyadır. İklim değişikliği Kiribati’nin çevresinin yanı sıra siyasi, ekonomik ve sosyal gelişimini de olumsuz etkiledi. Örneğin, iklim değişikliği yeterli gıda ve suya erişimi etkilemiştir. Buna ek olarak, su seviyesindeki beklenen artışların, ülkenin sular altında kalabilir veya artan toprak tuzlanmasıyla karşı karşıya kalabilen ekilebilir arazilerini olumsuz yönde etkilemesi öngörülmektedir. Ülke, küçük boyutu, sınırlı kaynakları, düşük yalan topografyası ve zayıf ve az gelişmiş ekonomisi nedeniyle iklim değişikliğine karşı özellikle savunmasızdır.