Kunduzlar Nasıl Hayvanlardır.

Kunduzlar Nasıl Hayvanlardır.

Kunduz, ( Castor cinsinden ), Kuzey Amerika , Avrupa ve Asya’ya özgü iki tür amfibi kemirgen türü. Beavers, Kuzey Amerika ve Avrasya’daki en büyük kemirgenler ve dünya çapındaki en büyük ikinci kemirgenlerdir. Vücutları 80 cm (31 inç) uzunluğa kadar uzanır ve genellikle 16–30 kg ağırlığındadır (en ağır 85 kilodan fazla olan 35-66 pound). Akarsularda, nehirlerde, bataklıklarda, göletlerde ve büyük göllerin kıyılarında yaşamakta ve barajlar inşa etmektedirler. dalların, taşların ve çamurun, çoğu hektarı kaplayan göletler oluşturması. Masif keski şekilli kesici dişler turuncu dış emaye sahiptir, çünkü demir kalsiyumun yerini alır ve bu da onları kemirgen kesici dişlerin çoğundan daha güçlü yapar. Batıklığın ardından, deri kıvrımları (supaplar) burun deliklerini ve topaklı yuvarlak kulakları kapatır ve gözler suyu dışarıda tutan bir membran tarafından korunur (membranı güzelleştirir). Kürk astarlı dudaklar kesicilerin arkasını kapatarak, ağzından ve akciğerlerden suyu bloke ederek hayvana izin verir. dalların suyunu kesmek, soymak ve taşımak. Beş pençeli basamaklı küçük ön ayaklar, yiyecekleri düpedüz bir şekilde manipüle eder. Arka ayaklar oldukça büyüktür ve beş basamaklı dokuma ile bağlanır, bu da onları su altı tahrik için kürekler olarak yararlı kılar. İkinci arka hanelerin pençeleri bölünmüş ve kürkün tımarlanması için tırtıklı kenarlara sahiptir. Kürk, cildin cilde ulaşmasını engelleyen grimsi-kahverengi, kısa, ince ve yoğun bir alt tabakadan oluşur. Bu tabakanın üzerinde, sarımsı kahverengiden kırmızımsı kahverengiye ve siyaha kadar uzanan uzun, iri, parlak koruyucu kıllar vardır; Hayvanın alt parçaları palerdir. Farklı kuyruk, pullu, düz ve kürek şeklinde ve 45 cm (yaklaşık 18 inç) uzun ve 13 cm (5 inç) genişliğe kadar ölçer. Her iki cinsiyette de kaslı bir sekresyon salgılayan hint salgı bezleri vardır.toprak sınırlarını işaretlemek için çamur veya kayalar üzerinde birikmiş olan castoreum ). Anal bezler, cilt gözeneklerinden yağ köklerine kadar yağ salgılar. Oradan kürk, şık, yağlı ve su geçirmez tutmak için tüm vücut üzerinde ön ayak ve tımar pençeleri ile dağıtılır.

Kunduzlar kolonyal ve öncelikle nokturnaldır. Karakteristik olarak kubbe şeklindeki ada locaları çamurla sıvanmış dallardan yapılmıştır. Bataklıklar, göller ve küçük nehirlerde kunduzlar banka inşa edebilirlerlocalar, büyük nehirlerde ve göllerde, banka denslerini ağaç köklerinin veya sarkan çıkıntıların altında bir sualtı girişi ile kazarlar. Her bir orman evi, sekiz kişiye kadar uzanan geniş bir aile grubu tarafından işgal edilmiştir : yetişkin bir çift, yılın gençleri (kitler) ve önceki çöplerden gelen yavrular. Lodges genellikle 3 metre (10 feet) yüksekliğinde ve 6 metre (20 feet) genişliğindedir, ancak 5 metre (16 feet) yüksekliğinde ve 12 metre (39 feet) genişliğinde olabilir. Bir veya daha fazla tünel girişi, suyun yüzeyinin altında, su seviyesinin üzerindeki geniş bir merkezi odaya açılır; zemin bitki örtüsü ile kaplıdır. Bir giriş tüneli, su hattının üzerindeki yuva odasına götürür. Kışın nemli duvarlar donar, yalıtım ekleyerek ve avcıyı yırtıcılara karşı katlanılmaz kılar.
Kunduzlar genellikle bir Yırtıcıları caydırmak için lodge dan aşağı kısa bir mesafe baraj. Baraj, akıntının akışını engeller ve kulübeyi çevreleyen suyun derinliğini artırır. Barajlar ayrıca balıklar ve su kuşları için ek sulak alan habitatı oluşturur ve nehirlere dökülen petrolün aşağı akış hareketini içerir veya engeller. Bu barajların sağladığı çevresel hizmetlere rağmen, arazi sahipleri ve çiftçiler kunduzları sık sık rahatsız edici hayvanlar olarak görmektedir, çünkü kunduzlar süs ağaçlarını, mahsulleri ya da taşkın yollarını ve tarlaları ve tarlaları barajlarının arkasına sulanan suyla yıkmaktadır.

Kış aylarında kunduzlar kuyruğunun tabanında bir miktar yağ depolarlar, fakat vücut sıcaklığını esas olarak yalıtılmış lodge’da ve daha az aktif olarak beslenirler. Onlar sadece dalları üzerinde beslemek için köşkü terk önbelleğe altındaki buz. Yavaş yüzücüler, kunduzlar 15 dakikaya kadar su altında kalabilir ve ön ayakları vücuda sıkı bir şekilde tutulurken, esas olarak ağa oturan arka ayaklar ile hareket ettirilebilir. Karada yürürken ya da yürüyen bir yürüyüşle koşarlar. Onların diyetleri, kabuğun altındaki yumuşak kambiyum tabakasından, ayrıca bazı ağaçların tomurcukları, yaprakları ve dallarından ( söğütler ve aspensler) oluşur.tercih edilir). Gölet bitki örtüsü ve banka bitkileri de yenir. Otsu bitki örtüsü çoğunlukla yaz aylarında ve kış aylarında odunsu madde tüketilmektedir. Çalılar, fidanlar ve ağaçlar kunduzlar tarafından kesilir, taşınabilir uzunluklarda kesilir ve çamur slaytları boyunca sürüklenir ya da kunduz yapımı kanallardan orman evine taşınır. Yenilebilir dallar sualtında önbelleğe alınır ve kunduz girişinin yakınındaki çamurda demirlenir, burada kunduzlar taze dalları kesmek için buzun içinden geçemezler.

Kunduzlar, Ocak ve Mart arasında kuzeyde ve güneyde Kasım veya Aralık aylarında çiftleşen tek eşlidir. Bir ile dokuz (genellikle dört) kitin yılda 105 günlük bir gebeliğin ardından ilkbaharda doğar. Kunduzlar, duruşlar, seslendirme, koku işaretleri ve kuyruk tokatları ile iletişim kurarlar. Karada alarm verildiğinde, suya çekilir ve su yüzeyine kuyrukları ile su basılarak başkalarına uyarılarak yüksek sesle ürkütücü bir ses çıkar. Kartallar , büyük şahinler ve en büyük memeli etoburları kunduzları avlarlar.

Amerikan kunduzları ( C. canadensis ) Kuzey Amerika’nın ormanlık kısımları boyunca kuzeybatı Amerika Birleşik Devletleri ve yarımada Florida da dahil olmak üzere kuzey Meksika’ya kadar meydana gelir. Kunduzların kalbindesömürge dönemleri boyunca kürk ticareti ve Kuzey Amerika ve Kanada’nın batıya yerleşmesine ve gelişmesine önemli ölçüde katkıda bulunmuştur. Hayvan, doğuda tuzağa düştükçe, trappers ilerledikçe batıya doğru ilerledi ve yerleşimciler takip etti. Neredeyse1900’lü yıllara gelindiğinde, doğallık ya da insan yeniden üretme, eski doğal alanlarının çoğunu yeniden canlandırdılar ve özellikle Kanada’da düzenli tuzaklanma devam etti. Amerikan kunduzları, geliştikleri Finlandiya’ya tanıtıldı.

Avrasya kunduzları ( C. fiber ) bir zamanlar Akdeniz bölgesi ve Japonya hariç bölgenin ılıman ve boreal ormanları boyunca (İngiltere dahil) bulunmuştur. 20. yüzyılın başlarına gelindiğinde, bu aralık sözleşmeli hale gelmişti ve 21. yüzyılın başında yerli halklar yalnızca Elbe ve Rhône nehir drenajları, güney Norveç, Fransa, Moğolistan, Çin ve özellikle Rusya’nın kuzeybatı Sibirya ve Altay bölgelerinde hayatta kaldılar. bölgesi. Avrasya türlerini yeniden tesis etme çabaları, 1920’lerin başlarında İsveç’te başlamıştır. O zamandan beri Avrasya kunduzları Avrupa, Batı Sibirya, Batı Çin, Moğolistan ve Kamçatka Yarımadası’nda yeniden tanıtıldı.

Kunduzlar Castoridae ailesini oluşturuyor (Sciuromorpha alt sistemi, Rodentia). Yakın yaşayan akrabaları olmayan ( dağ kunduzları ayrı bir aileye aittir), modern kunduzlar, Asya’nın Geç Eosen Dönemi’ne ve Avrupa ve Kuzey Amerika’nın Erken Oligosenine kadar uzanan 24 soyu tükenmiş jenerasyonun zengin bir evrimsel tarihinin kalıntılarıdır . Çoğu karasal oyuculardı, örneğinBatı Nebraska’nın Geç Oligosen-Erken Miyosen çökellerinden ve doğu Wyoming’ten gelen fosillerin bildiği Paleocastor . Muhtemelen büyük kolonilerdeki yaylalarda, geniş çaplı yuva sistemlerinde kazılmış ve yüzeyde sıyrılmışlardı, tüm yaşam tarzları modern çayır köpeklerine benziyordu. Kuzey Amerika’da yaşayan en büyük kemirgen, Pleistosen Dönemi’nin amfibi dev kunduzudur ( Castoroides ). Fosiller, iki metrelik bir gövde uzunluğuna sahip olduğunu ve bir kara ayının büyüklüğüyle ilgili olduğunu gösterir.