Zehirli Ve Zehirsiz Arasındaki Fark Nedir?

Zehirli Ve Zehirsiz Arasındaki Fark Nedir?

Biyologlara göre, zehirli terim toksinlerini enjekte etmek için ısırılan (veya sokan) organizmalara uygulanır, zehirli terim ise onları yediğinizde toksinleri boşaltan organizmalara uygulanır. Bu, çok az yılanın gerçekten zehirli olduğu anlamına gelir. Yılan toksinlerinin büyük çoğunluğu ısırık ile transfer edilir. Bunun bir istisnası, ısırması bakımından küçük ve zararsız olan ama yiyeceği toksik olan ve avının toksinlerini (newts ve semenderler) sakladığı ve depoladığı için garson yılanı ( Thamnophis ).

Zehirli hayvanlar, çeşitli zehirli kurbağaları tarafından salgılanan çok zehir gibi diğer dokularında ve ciltlerinde bir miktar toksin taşıyan bir çok amfibi (yani kurbağa, semender vb.) Içerir. Bu kimyasallar, insanlar için ölümcül olabilecek kadar güçlüdür, bu yüzden bu yaratıkları kendinizden uzak tutmak akıllıca olur.

Yılanlar ile birlikte, tehlikeli örümcekler de genellikle zehirlidir. Bazı kertenkeleler de zehirlidir; kertenkele zehirinin gücü, Gila canavarı ( Heloderma suspectum ) ve çeşitli iguana türleri gibi, nispeten ılımlı bir şekilde, Komodo ejderinin ( Varanus komodoensis ) avlarına enjekte edilen cadıların toksin ve bakteri demeti arasında değişir. Buna ek olarak, diğer hayvanlar (arı, karınca ve yaban arısı gibi) kendiliğinden diş taşı içermeseler bile zehirlidir. Platypus ( Ornithorhynchus anatinus) muhtemelen en iyi bilinen zehirli memelidir. Erkek platypus’lar, her ayak bileğinin iç tarafında, uylukların üzerinde bulunan bir zehir bezine bağlı, düzensiz bir çıkıntıya sahiptir. Spurs savunmada kullanılabilir ve zehri küçük hayvanların öldürülmesi için yeterince güçlüdür ve mahmuzun cilde nüfuz etmesi durumunda insanlarda yoğun acıya neden olur. Benzer şekilde, cnidarians (denizanası, mercan ve deniz anemonları), düşmanları önlemek ya da avı yakalamak için dışarıya döndürülebilen sarmal, içi boş, genellikle dikenli iplikler içeren nematokist (küçük, uzun ya da küresel olabilir) olarak adlandırılan kapsüller içerir. Bu dikenli iplikler genellikle toksinler içerir.

Bitkiler söz konusu olduğunda , işler biraz bulanıklaşır. Ölümcül itüzümü ( Atropa belladonna ) ve hint fasulye ( Ricinus communis ) gibi bazı bitkiler zehirlidir ve bu nedenle tüketilmemelidir. Ek olarak, bitkilerin resmi dişleri, ayak bileği dikeni veya nematokistleri olmasa da, bazılarının toksinleri, onlara karşı fırçalayan şüpheli olmayan kurbanlara iletebilen benzer yapıları vardır. En bilinen toksik bitkilerden biri zehirli sarmaşıktır ( Toxicodendron radicans ); bitkinin hemen hemen tüm kısımları, kontakt dermatit olarak bilinen cildin şiddetli kaşıntılı ve ağrılı iltihaplanmasına neden olabilen bir madde olan urushiol içerir. Yine de zehirli sarmaşık zehirli aramak için bir streç olurdu(ve neyse, buna “zehirli sarmaşık” demeye başlamalıyız, değil mi?). Diğer taraftan, ısırgan otu, Urtica cinsine ait yaklaşık 80 türden bir grup, aslında zehirli olarak nitelendirilebilir. Bu bitkiler, onlara karşı fırçalayan hayvanlara batma yeteneğine sahip olan trikomlar denilen yapıları yükseltmiştir. Gelen ısırgan otu ( Urtica dioica), yaprak ve gövdelerin trikomları, bir hayvan geçtiğinde kopan, cildi delen iğnelenmiş tüpleri açığa çıkaran soğanlı uçlara sahiptir. Asetilkolin, formik asit, histamin ve serotoninin bir karışımını enjekte ederek, insanlarda ve 12 saate kadar sürebilen diğer hayvanlarda kaşıntılı yanmalara neden olurlar. Verilen bu diş benzeri (ya da needlelike) yapılar teknik olarak dişleri değildir, ancak çok benzer bir savunma işlevi sağlarlar.